Bij binnenkomst worden we ontvangen door enthousiaste medewerkers van het COA om ons vervolgens rond te leiden door het immense schip. De binnenkant verschilt niet veel van de buitenkant. Het zijn kale, Spartaanse ruimtes met lage plafonds. Er is een recreatiezaal met een groot aantal tafels en stoelen, een voetbal- en een tafeltennistafel. Er zijn ruimtes waar de COA-medewerkers de proceduregesprekken voeren met de bewoners, er is een aantal balies waar bewoners informatie kunnen opvragen en waar ze zich 1x per week moeten melden. Er zijn twee- en vierpersoonskamers. In die kamers staan twee (stapel)bedden, een tafel,lockers e n elke kamer heeft gelukkig een eigen douche en toilet. Proefondervindelijk werd door een VVD-collega, die bijna 2 meter is, geconstateerd dat het te hopen is dat de vluchtelingen een iets kleiner postuur hebben, anders wordt het gebukt douchen. Vervolgens liepen we naar de gemeenschappelijke keuken, waar de bewoners straks zelf kunnen koken. Dat is niet bij alle opvanglocaties zo, maar het is fijn voor de mensen om hun eigen maaltijd te bereiden. Een gezamenlijke keuken kan de sociale cohesie bevorderen en elke dag een soort tafeltje-dekje maaltijd te moeten eten, daar wordt uiteindelijk niemand gelukkig van. Als laatste bezochten we de wasserette. Een grote ruimte vol met wasmachines en drogers. Het rook er nu nog niet zo fris, maar dat zal weldra veranderen als de bewoners hun was gaan doen en de ruimte zich vult met lavendel- appelbloesemgeuren. Dat geldt eigenlijk voor het heel schip. Gezellig is het hier nog niet De vergelijking met een hotel, die sommige mensen nog weleens willen maken, gaat hier volledig mank. Het is sober, onopgesmukt en kil. Het zijn de mensen die straks kleur moeten geven aan de boot. Mensen, voor wie het leven heel lang, zwart en grijs is geweest. Van velen is het huis platgebombardeerd, anderen werden voor de ogen van hun geliefden gemarteld of verkracht. Of ze waren in hun land van herkomst hun leven niet zeker vanwege hun seksuele geaardheid of door hun politieke ideeën en activiteiten die ze hebben.

Het schip is bijna gereed om deze mensen een veilige plek te bieden in afwachting van de uitkomst van hun asielaanvraag of in het geval van mensen die de procedure al door zijn en een vluchtelingenstatus hebben in afwachting van een woning.

Bij een groot deel van de Nederlanders bestaat de indruk dat deze vluchtelingen de oorzaak ervan zijn dat hun zoon of hun dochter geen (betaalbaar) huis kan vinden. We horen het mensen bijna dagelijks zeggen en sommigen schreeuwen het zelfs. Maar dat is toch echt een verkeerde aanname. Maar 5 tot 10% van de vrijkomende sociale huurwoningen gaat naar statushouders. De overige 90 to 95% naar andere woningzoekenden. Het probleem waardoor de zonen en dochters en alle anderen geen huis meer kunnen vinden, komt omdat in 2010 bij het aantreden van het eerste kabinet Rutte het ministerie van Volkshuisvesting werd opgeheven. Woningbouw werd aan de markt werd aan de markt overgelaten Woningen werden speculatieobjecten, huren werden steeds hoger en sociale huurwoningen waren niet lucratief en werden nauwelijks meer gebouwd. En nu, veertien jaar later, zitten we met de gebakken peren en zonder betaalbare woningen. Dat moeten we oplossen door meer te gaan bouwen, betere doorstroming, en op zoek te gaan en open te staan voor kleinere woningen en andere woonvormen. De megaschepen aan de Gerrit Bolkade mogen en kunnen niet

beschouwd worden als alternatieve woonvorm. Dit is overduidelijk een opvanglocatie. Waar mensen zich weer veilig moeten kunnen voelen en waar mensen hopelijk aan het begin staan van een nieuw en gelukkig bestaan, waarin ze weer deel kunnen gaan uitmaken van een vredelievende samenleving, waar ze een woning hebben, naar school kunnen gaan, hun beroep als metselaar, timmerman, tandarts, dokter, winkelier, kunstenaar, hovenier of wetenschapper weer kunnen uitoefenen, mee kunnen doen aan de buurt bbq, lid kunnen worden van de voetbal- of atletiekvereniging. En wie weet, zingen ze ooit het Wilhelmus als ze op het hoogste podium van de Olympische Spelen staan.