Vanavond heeft Adjiedj Bakas ons ter gelegenheid van de opening van het politieke jaar meegenomen in een wervelende waterval van woorden naar zijn beeld van de toekomst. Hij schetste ons een wereld waarin auto's zichzelf besturen, onze lichamen zelfgenezende krachten hebben en wij geen kleren meer hoeven te passen. Dat laatste kan virtueel. Sommige zaken die hij schetste leken wel aantrekkelijk, maar willen wij wel 100 of zelfs 120 jaar worden? Ik moet er niet aan denken hoe vaak ik dan nog een nieuwe heup zou moeten krijgen!
Toch had hij op het punt van de zorg zinnige zaken te melden. Zoals dat van alle ziekenhuizen in Nederland er gemiddeld 35% leeg staat. Dat is pas geldverspilling. En niemand schijnt daar iets aan te willen of kunnen doen. Ook dat wij in de jaren 50 eigenlijk een verkeerde weg zijn ingeslagen met de bouw van verzorgings- en verpleeghuizen. Dat is een hele dure oplossing. In Duitsland hebben ze er meer voor gekozen dat ouders bij kinderen intrekken. Dat scheelt heel veel in geld voor de AWBZ en ook in eenzaamheid, wat hij een van de grootste problemen van de toekomst noemde. Voor een huis dat voor meerdere generaties geschikt is, moet wel anders gebouwd gaat worden. Daar is een taak voor gemeentes weggelegd. Hoe eenzaamheid terug te dringen is een andere, maar niet zo makkelijke opgave.
Over een ding was hij heel duidelijk. De toekomst kan je niet tegenhouden, je moet de toekomst omarmen en de kansen benutten. En vooral banen en nog eens banen creëren; zorg dat de jeugd zich niet gaat vervelen. Ook vertelde Adjiedj dat alles wat naar ons idee nu allemaal zo nieuw is, er in de kiem dertig jaar geleden al was, zij het in primitieve vorm zoals bijvoorbeeld de toen nog omvangrijke mobiele telefoon. Dat is natuurlijk wat trendwatchers zoals Adjiedj Bakas doen, namelijk voorspellen hoe nieuwe zaken van nu zich de komende tijd gaan ontwikkelen. Zou hij ook volkomen nieuwe zaken kunnen voorzien?
Ik blijf toch meer zin in de toekomst houden als deze enige mate onvoorspelbaar is.
Romkje Mathkor